Projects part 2

Chin Ciao! (hallo)

Nu we weer een paar dagen verder zijn, hebben we eindelijk kennis gemaakt met alle projecten. Na een lekker weekend begonnen we de week dinsdag met het project nhip cau.

Nhip cau
Dit is een project voor lichamelijk gehandicapte volwassenen, die spullen van kokosnoot maken om te verkopen. Achter het winkeltje zit een ruimte waar we ze 3x per week een uurtje Engelse les geven. We beginnen op dinsdag, donderdag en vrijdagochtend al om half 8 (!) met de les. De groep bestaat uit 10 mensen, die op verschillend niveau Engels kunnen spreken, daarom is de les opgespiltst in 2 groepen. Normaal gesproken zijn we met 2 vrijwilligers op het project, maar deze twee weken zijn we met 3. Hierdoor kunnen we naast een high level class en een low level class ook de zwakste leerlinge, tevens de manager van het winkeltje (!), extra aandacht en begeleiding geven. Af en toe zijn we verbaasd over het lage niveau van het Engels, soms is zelfs je voorstellen nog moeilijk. Het grootste probleem,ook voor de betere leerlingen, is de uitspraak. Vaak kunnen ze het dan wel opschrijven, maar als ze het zeggen, is er niks van te maken. Dit project is leuk, omdat je er evht over na moet denken en je lessen moet voorbereiden. Ook is iedereen heel erg enthousiast, aardig en superlief!!

Op de woensdagochtend hadden we ons volgende nieuwe project, namelijk de kindergarten. Dit is een kindercreche, waarbij kinderen van 3 tot 6 jaar al kennis maken met het Engels d.m.v. liedjes (en dansjes), spelletjes en leerkaarten. Bij dit project zijn we vooral vrolijke kleuterjuffen die head-shoulders-knee-and-toes zingen. Het is misschien niet meteen waar je aan denkt als je vrijwilligerswerk gaat doen, het zijn namelijk kinderen die het goed hebben, maar dit is juist fijn omdat het zo luchtig is. Daarnaast zijn we wel echt nuttig, omdat wij beter de klanken over kunnen brengen dan de echte juffen. Gezien de moeite die de gemiddelde vietnamees ermee heeft (ook de jongeren), is het misschien maar goed ook dat ze er zo jong mee beginnen.

Vanmiddag hebben we met het charity hospital kennis gemaakt. Dit is een boeddhistisch ziekenhuis voor arme mensen, die grotendeels draait op zowel geld- als voedseldonaties en vrijwilligers. Wij helpen hier mee in de keuken, waar een groep van ongeveer 30 vietnamese vrijwilligers van verschillende leeftijden het eten bereidt. Wij helpen de vrouwen met schillen, je krijgt een stuk groente en een gigantisch mes in je handen gedrukt. Ze kijken of je er zelf uit komt en anders pakken ze het weer af en doen het voor, waarna je het nog een keer mag proberen. Dit alles zittend op een minikrukje met de groenten op de grond. Dan wordt alles uitgebreid gewassen en gekookt in hele grote pannen. Tijdens het koken, geven wij Engels aan enkele belangstellenden. Hier komen ze zelf om vragen, vandaag hebben we het over smaken, soorten eten, het weer en familie gehad. De ' students' zien zichzelf ook echt als student van ons, en hebben grote eerbied voor ons als ' teacher' (thank you teacher! thank you teacher!). Op het eind vroeg een van de students of we student-teacher of friends waren :) Het eten was hier trouwens heerlijk! (nung lam --> probeer dit maar niet uit te spreken, je doet t toch fout ;p)

Nu moeten we ons weer naar het huis haasten, want miss Hahn (een vriendin van de vrijwilligers) laat ons een nieuw eettentje zien.. Zou het noedelsoep zijn of rijst? Kost het 80 cent of 2 euro? Spannend......

Binnenkort hopen we wat leuke foto's te kunnen uploaden..
Byeee!