Best bus drives ever!

Weg uit Can Tho, op naar Cambodja. Het schrijven op onze blog is er een beetje bij ingeschoten, want we doen zoveel leuke dingen! We kunnen natuurlijk niet alles vertellen wat we hebben meegemaakt, maar hierbij toch een poging om een beeld te schetsen van de afgelopen 2 weken.. Enjoy!

Op 21 februari zijn we via Long Xuyen naar Chau Doc gereisd, richting de grens van Cambodja. Prachtige plaatsjes in de Mekongdelta met levendige markten, floating markets, de floating village (in Chau Doc) en huizen (of eigenlijk meer hutjes van hout en golfplaat) op palen aan de waterkant. We hebben in allebei de plaatsjes een boottocht gemaakt, vooral die in Chau Doc was erg mooi: een mannetje leidde ons op zijn roeiboot tussen de floating houses door en liet ons de viskwekerijen zien. We balanceerden op een houten stellage en zaten zo met onze neus bovenop de vissen die onder ons door cirkelden. Bij Chau Doc ligt de Sam Mountain, een ‘berg’ van 300 m hoog waar grote pagoda’s aan de voet zijn gebouwd. Wij hadden wel zin in een actieve dag, al was het snikheet (35 graden): we sloegen alle motorbikes en cyclo’s af en waren van plan om naar de berg te fietsen en daarna om hoog te lopen. We huurden twee gammele fietsen bij het hotel. Dit hotel was al niet ons favoriet, met z’n vieze kamertjes en opdringerige aanbiedingen, daarbij moesen we opeens 1 dollar meer betalen dan stond aangegeven. We zijn in eerste instantie nog op de fiets gestapt, maar bedachten toen dat we op zoek gingen naar een alternatief. Bij een travel agency/bookstore/koffietentje (dat kan prima in 1 zaak), vroegen we aan de man die daar werkte of we bij hem fietsen konden huren. Dat kon, alleen stonden de fietsen bij hem thuis. Geen problem, we stapten achterop de motorbike en werden erheen gebracht. Opeens zaten we in zijn woonkamer aan de thee met zijn familie, die nauwelijks engels sprak met uitzondering van de man zonder tanden, waar we ook nog frans mee hebben gepraat. Zo kom je nog eens ergens! De familie was ontzettend enthousiast, al verliep de communicatie moeizaam. Ons werd meteen gevraagd de fietsen te laten staan en te blijven voor de lunch, die over een paar uur zou beginnen, maar dat werd ons wel iets te veel van het goede.

Van Chau Doc zijn we op 24 februari met de speedboot naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, vertrokken. We wisten dat dit een land was met een ander volk (Khmer, ook een etnische minderheid in Vietnam), een andere taal en een ander schrift, maar we hadden de verschillen niet zo groot verwacht. In Phnom Penh sprak iedereen goed engels en iedereen wilde een praatje met je maken om je als klant te trekken: het barst van de tuktuks (HET vervoersmiddel in de Cambodjaanse steden; een motorbike met een karretje erachteraan) en het was een uitdaging om de tuktuk drivers te omzeilen of juist om een goede deal te maken als je een ritje wilde. Wat ons ook opviel was de geur: een bedwelmende lucht hangt er in de stad van eten, afval, riolering en wie weet wat nog meer. Even wennen dus, geen local friends meer, geen huis, geen fiets en geen standaard zinnetjes die je tegen elke local kan zeggen om ze meteen een glimlach op hun gezicht te toveren. Desalniettemin heel gaaf om in een ander land te zijn! Phnom Penh vonden we een leuke stad met veel invloeden van andere culturen. Je kon van alles eten: spaans, italiaans, japans, vietnamees, mexicaans, cambodjaans (of course) en ga zo maar door. We hebben de ‘standaard’ toeristische dingen bezocht; de royal palace, silver pagoda (mooi maar iets ‘ too much’ allemaal) en enkele pagoda’s. De Killing Fields en het Tuol Sleng Museum (de gevangenis) waren indrukwekkend: we kregen een levendig beeld van de gruwelijkheden die hebben plaatsgevonden in Cambodja ten tijde van de Rode Khmer. De verhalen van overlevenden, foto’s, de graven, gedenktekens met schedels en kleding van (nog maar een klein gedeelte) van de slachtoffers deden ons huiveren..

Na Phnom Penh zijn we naar Battambang gereisd, weg van de grote stad en op naar de countryside van Cambodja. We hebben een leuke dag gehad waarbij een tuktuk driver ons van de ene heuvel naar de andere bracht, met pagoda’s, een Killing Cave (opnieuw gruwelijk) en.. makaken! Deze aapjes klauterden over de tempel en werden gevoerd met fruit.

Op zaterdag 1 maart vertrokken we om 7.30 met de tuktuk naar een busstation, alwaar de bus pas om 10.30 vertrok en toen ook nog overal ging stoppen om onder andere honderden eieren in te laden... Duss, rare jongens die cambodjanen. Schuin voor ons zat trouwens een vrouw smakelijk een snoepzakje insecten naar binnen te werken, hoppaa weer een insect van 3 cm lang en 2 cm breed naar binnen, hap en weg!
In Siem Reap zaten we in een heerlijk hotel met goede airco en gratis fietsen, ideaal! Lekker fietsen naar de markt om onze afdingkwaliteiten te oefenen en eten in een toeristisch tentje, maar met een cambodjaanse keuken gelukkig!

Op zondag 2 maart hebben we de eerste tempels met een tuktuk bezocht. De tempels zijn prachtig en vaak goed bewaard gebleven, waardoor je je goed kan voorstellen hoe indrukwekkend het moet zijn geweest toen het er nog in volle glorie en statig bij stond.

We begonnen met de Roluosgroep, deze lag iets verder weg en was daardoor iets minder toeristisch. Hierdoor kon je het magische van de tempels iets beter voelen dan bij de rest. Een hele indrukwekkende en mooie tempel was die met 54 torens en 216 hoofden (elke toren had in elke richting een gezicht). De zandsculpturen waren erg goed bewaard en we konden hele strijdtaferelen van de godkoning met zijn leger op olifanten bewonderen, of de danseresjes (apsara) in de danszaal.

In angkor Thom (een van de steden bij een tempel) was een terras (soort brede stadsmuur) met daarop een sexeloos beeld, wij waren wel benieuwd hoe dat eruit zou zien, maar helaas was het beeld netjes aangekleed en hebben wij nu nog steeds geen flauw idee.

's Avonds zijn we lekker uit eten geweest in Siem Reap met onze dutch friends, die we ontmoet hebben in Battambang en daarna hebben we besloten om als toetje insecten en tarantula te eten. Best wel eng om de kop van zo'n beest in je mond te stoppen, terwijl die harige poten nog uit je mond steken.. Ieh! De smaak was nog best oke ook. Een Vietnamees die toevallig langs kwam, heeft het allemaal gefilmd, het is te hopen dat hij dat nog even opstuurt..

De volgende dag zijn wij om 5.00 op de mountainbike gestapt, waarna we in het donker naar angkor wat moesten fietsen. Zonder licht op onze fiets zijn we toch heel aangekomen (het was alleen maar rechtdoor en de tuktuks voorzagen ons van enig licht als ze ons passeerden). De sunrise was erg mooi en zeker de moeite waard. Vooral in de eerste fase van de zonsopkomst zag het er allemaal vrij mysterieus en sprookjesachtig uit. Na het bezoek aan deze tempel, zijn we verder gefietst naar onze Indiana Jones ervaring. Een tempel grotendeels overwoekerd door het woud. Dit was een populaire fotoplek en de kracht en groeimogelijkheden van de bomen was verbazingwekkend.

Die avond zijn we maar eens een kijkje gaan nemen op de pubstreet, gezellig sfeertje, een beetje over de top, een uitstekende plek om andere backpackers te ontmoeten. Natuurlijk zijn we bij angkor what?! geweest en hebben we onze namen daar op de muur geschreven

De dag erna in Siem Reap hebben we een cooking class gevolgd, we zouden nu in staat moeten zijn om verse springrolls met shrimps en khmercannelloni te maken. Het was een gesnij en gestamp, en erg lekker!

's Avonds gingen we naar een kroeg, waar ze een bed aan het plafond hadden gehangen, ongeveer 10 cm boven de grond. Daardoor was het een schommelend geheel, iet wat gevaarlijk met 2 potten thee, maar buitengewoon chill.

De volgende ochtend vroeg zijn we in de bus gestapt naar de 4000 islands, na veel gewacht en overgestap bleek dat we in een minivan moesten zitten, met welgeteld 21 personen. Het voordeel hiervan was dat we onze medereizigers goed hebben leren kennen. Het nadeel was dat we zo opgevouwen zaten dat we niks anders konden dan zitten en met een beetje geluk konden we wat lezen, hoewel Lydia er op een gegeven moment toch aardig chill bij zat, nadat wat mensen waren uitgestapt. Gelukkig stapten niet heel veel later weer allerlei mensen in, stel je voor dat we minder opgepropt zaten. Tot onze opluchting was het het allemaal waard: de sunset bij aankomst was prachtig! Na een avond met onze 3 Finse busmannen en onze Finse buurvrouw, hebben we de volgende dag per fiets de waterval op het naburige eiland ontdekt. Onderweg kwamen we natuurlijk weer de gehele bus tegen.

Gister zijn we wezen kayakken en hebben we de boot gedeeld met een vrolijke Israeliet. Hoewel we met 3 waren, lagen we helaas steeds achter op de rest. Maar we vielen niet buiten de boot en hebben ook de stroomversnelling overleefd en een paar dolfijnen gezien (helaas van veraf en is t een lelijke soort).

Op sommige plekken konden we zwemmen in de rivier of een douche nemen onder de waterval. Helaas verloor ik bij de laatste een slipper, die onmiddellijk verdween in het watergeweld en tegen allerlei rotsen werd aangesmeten. Gelukkig kun je overal op dit eiland slippers kopen.

's Avonds gingen we uit eten bij 'the best kebab of the island', dit was het afscheidsfeestje van de Israeliet en werd voortgezet op het strand, zonder vuur helaas. De brand werd pas later gesticht toen alle barren dicht waren. (dit gebeurt elke avond, iedereen verzamelt zich op het strand bij het bonfire)

Wat opvalt is dat niemand op dit eiland weet welke dag het is of hoelang hij/zij hier al zit en iedereen blijft hier nog 1 of 2 dagen. Lydia had gister iemand ontmoet die hier al een jaar zit, dat kan dus blijkbaar ook. Duss, misschien vertrekken we morgen, misschien een dag later, misschien over een maand, misschien ook wel niet :)