Back home in Vietnam

Hallo trouwe fans,

We hebben we al een tijd niets meer van ons laten horen! Hierbij een samenvatting van de afgelopen 18 dagen, waarin we van Laos naar het noorden van Vietnam zijn gereisd. Nu trekken we naar het zuiden, richting Saigon, waarvanuit we terug vliegen vanuit 10 april. De tijd gaat zo snel!

We zijn nog een paar dagen in Laos gebleven, in Luang Prabang, een prachtig groen stadje met vele palmbomen omgeven door een bergachtig landschap. We hebben een paar uitstapjes gemaakt: bij turquoise kleurige watervallen hebben we rondgewandeld, gezommen en we zijn van een waterval afgesprongen!! Ook hebben we op olifanten gereden! Het leukste deel daarvan was het baden met de olifant: in bikini klommen we samen op de rug van een olifant en daalden we af naar de rivier, waar we vervolgens keer op keer van de rug van de olifant werden gegooid.

Van Luang Prabang zijn we naar de hoofdstad van Vietnam gereisd, Hanoi. De busreis zou 24 uur duren en we hadden 4 uur vertraging (we hadden nog geluk, want we hebben ergere verhalen gehoord), dus dat was een lange tocht.. We waren wel verbaasd over hoeveel we konden slapen (zo’n 20 uur). Hanoi is een prachtige stad, waar we hebben genoten van het drukke straatleven, de specialiteiten van de noord-vietnamese keuken, de tempels en ook het beroemde waterpoppenspel. Het voelde goed om weer terug te zijn in Vietnam: overal heerlijk streetfood en we konden ons Vietnamees weer in de strijd gooien. De mensen in het noorden van Vietnam komen wat norser over en praten, of schreeuwen, met een rauwere stem dan de zuiderlingen, maar zodra je een paar woordjes Vietnamees spreekt, tover je een glimlach op hun gezicht. Een truc, die helaas niet vele toeristen beheersen, waardoor er nogal gemopperd wordt over de norse mezen..

Vanuit Hanoi zijn we naar het noorden gereisd, het stadje Bac Ha. Dit is de minder toeristische variant van Sapa. We hebben twee dagen gewandeld in de hooglanden met veel modder, mist en miezer. Dat laatste was wel een beetje jammer, maar het was alsnog een prachtige tocht met onze gids Ha, een meisje van 20. We verbleven in een homestay, dit was heerlijk primitief: er werd gekookt op open vuur, er was geen isolatie en de deur stond open, het werd zo koud dat we wolkjes konden blazen in de woonkamer. We zaten met de familie, iedereen dik ingepakt, voor de tv met Ome Ho (Chi Minh) aan de muur die op ons neerkeek. Op onze laatste dag in Bac Ha hebben we de Markt bezocht, waar alle traditioneel geklede volkeren uit de omgeving heen stroomden om hun inkopen te doen en bij te kletsen. We hebben voornamelijk veel bloemen H’Muong gespot in hun prachtige kleurrijke kleding. Het leuke was dat we Irene troffen op deze markt, Happy 3 re-united! (we kennen Irene van het vrijwilligerswerk in Can Tho en daar gingen we altijd met haar naar het tentje Happy 3 om een overheerlijke sinh to te drinken (fruit/milk/yoghurtshake)

Blij dat de happy 3 weer herenigd waren, zijn we samen verder gereisd naar Cat Ba Island. Het was nog een hele toer om daar te komen, vanaf het plekje waar we met de bus aankwamen, Bay Chai, was er geen directe boot naar Cat Ba town. De enige oplossing was dus om met een tourboot mee te gaan door Halong Bay, een 3 uur durende tocht. Voor vertrek moesten we lang wachten en daarom gingen we maar een rondje lopen, alleen regende het heel hard. In onze spookgewaden (poncho) gingen we daarom maar naar de kapper, zodat onze haartjes gewassen konden worden.
Eenmaal tussen de bergen in zee, die ontstaan zijn doordat er een draak met z'n staart rondzwiepte en daarna de zee inplonsde zodat het water tussen de bergen belandde, hadden we het erg naar ons zin. Dat de bergen in de zee stonden en de toppen in de wolken verdwenen, zorgde voor een mysterieus sfeertje. De vietnamese tourguids op de boot zorgden weer voor enig gezang (niet zo heel fraai deze keer) en verklaarden ons natuurlijk onmiddellijk weer de liefde. Aangekomen op het eiland moesten we in een bus, alwaar een amerikaan (oud-marinier en nu door het leven gaand als Fred the fireman) de hele bus trakteerde op bier. Het was immers zijn verjaardag! Een vrolijke stemming dus in de bus :) Aangekomen in Cat Ba town nodigde hij vervolgens iedereen uit om zijn verjaardag voort te zetten in de Rosebar. Wij gingen eerst lekker eten met z'n drietjes en hebben daarna nog even genoten van de Amerikaanse show in de kroeg.

De volgende middag zijn we gaan mountainbiken op het eiland, op weg naar het national park, alwaar veel beesten zouden moeten rondlopen. Dat was toch even iets moeilijker dan gedacht, het waren toch aardige heuvels die we op moesten fietsen en Irene en Ineke moesten onderweg even uitpuffen, terwijl Lydia, ijzersterk dat ze is, zonder problemen boven kwam. Na drie enorme beklimmingen en afdalingen was er een stukje rechte weg, die ons naar de Hospital Cave bracht. Een ziekenhuis in een grot die gebruikt werd door de Vietnamezen in de oorlog en die de Amerikanen nooit ontdekt hebben. De tocht werd voortgezet naar het national park, maar toen wij daar aankwamen was het net dicht (16.00), helaas... Alle mannetjes daar probeerden ons duidelijk te maken dat we 'the loop' vooral niet af moesten fietsen, vanwege de heuvels die te zwaar voor ons zouden zijn, en beter rechtsomkeert konden maken. Maar eigenwijs als we waren gingen we toch het rondje afmaken, die weg liep namelijk langs de kust. En het was zeker de moeite waard! Prachtig! Er waren hier inderdaad veel heuvels, vele hellingen van 6-13 % hebben we beklommen, maar gelukkig was het telkens maar een klein stukje tegelijk stijgen.

De dag erna gingen we met een boot naar Monkeyisland. In eerste instantie werden we opgelicht, want onze bootman die geen Engels sprak en ons constant op de foto zette, bracht ons ergens anders heen. Met enige hulp van onze vriend Chau via de telefoon, werden we daarna alsnog naar het eiland gebracht en konden we vanaf de boot aardig wat aapjes bestuderen. Daarna was het tijd om verder te reizen, onze wegen scheidden zich weer, Irene ging terug naar Hanoi en wij gingen door naar Phong Nha national park om de pas ontdekte grotten te bezoeken.

In ons hostel Easy Tiger ontmoetten we een grote groep bakpackers bij wie we konden aansluiten om naar de Dark Cave te gaan. Dat is een echte moddergrot! Achterop de motorbike gingen we ernaartoe en klommen in onze bikini de grot in. Over modderige obstakels klommen we steeds verder, af en toe moesten we een stukje naar beneden glijden en uiteindelijk belandden we in het modderbad. Na een groot moddergevecht met de groep en een poosje zitten in het donker (hoofdlampen moesten uit), klauterden we weer terug en konden in de grot zwemmen in een meer (en ons schoonmaken, want we zaten van top tot teen onder de modder!) Toen iedereen weer schoon was gingen we zwemmen naar een rots waar je af kon springen en daarna zwommen we weer terug, wederom met onze hoofdlampen uit. Je kon wel de uitgang van de grot zien, we zwommen naar het licht! Heel gaaf was dat :D

Daarna zijn we doorgereisd naar Hue, hier hebben we de citadel bezocht, het staat nog maar half overeind, maar is ook nu nog erg mooi! Verder hebben we wat rondgefietst en natuurlijk de school van ome Ho bezocht. We wilden dat wij naar zo'n mooie school mochten gaan, prachtig gebouw, je zou bijna spontaan zin krijgen om te gaan studeren.
Nu zijn we in Hoi An, het is een prachtig plekje. Supertoeristisch, maar heel sfeervol, een romantisch plekje. En gisteren hebben we eindelijk een bezoek gebracht aan het strand, het was alleen vrij koud door de wind... Het water was wel echt heerlijk!

Nu gaan we er weer vandoor, want we moeten onze op maat gemaakte jurken gaan passen, hopen dat het gelukt is!