The motorbikeloop
Blijf op de hoogte en volg LydiaenIneke
13 Maart 2014 | Laos, Thakhèk
Sa bal dee! (goedendag)
Zojuist zijn we na een rit van 500 km per motorbike teruggekomen in Thakek, het plaatsje waar we onze motorbikes gehuurd hadden.
Het was een erg mooie tocht door vlaktes en gebergtes, met begaanbare en minder begaanbare wegen. Wij hebben pad en wind doorstaan en zelfs een boottocht door een pikdonkere grot (kong lo cave) overleefd.
Nadat we met een behoorlijke vertraging (5 uur) midden in de nacht in Thakhek aankwamen, gingen we met 4 andere backpackers opzoek naar een slaapplaats. Alles zat vol, gelukkig kwam daar onze redder in nood, een toevallige voorbijganger die ons wel wilde helpen zoeken. We namen een tuktuk langs de verschillende guesthouses, maar alles zat vol. We wilden al bijna naast de mekong gaan slapen in een prieeltje, maar toen bood onze redder aan dat we bij hem thuis konden slapen in een school. Wat bleek, zijn ouders waren eigenaar van een priveschool, wij mochten in de kamer van zijn zus slapen, welke zich achter een klaslokaal bevond.
De volgende ochtend toen wij om 9 uur opstonden, zaten de kindjes al netjes in de les, we hebben even gekeken bij de muziekles (de juf sloeg op een djembe en de kindjes moesten in de maat klappen en een lied zingen) alvorens we opzoek gingen naar een motorbike.
Samen met een Duits meisje dat we kenden van de busreis en het nachtelijke avontuur, huurden we een semi-automatic motorbike. Zij had gelukkig al iets ervaring en kon ons dummies, want dat waren wij nog wel na die ene straat in Can Tho, een paar essentiele dingen vertellen. Na een paar blokjes om in de stad voelden wij ons zeker genoeg om aan de loop van 500 km over onbekende wegen te beginnen. 's Middags zijn we meteen gestart met rijden. Onderweg kwamen we langs op dat moment voor ons nog nauwelijks begaanbare zandwegen en kiezelwegen, die ons naar grotten voerden waarvoor we minstens 3 keer moesten betalen. Uiteindelijk waren deze grotjes niet eens zo indrukwekkend, maar het was leuk om af en toe even een uitstapje buiten de loop te maken. We vonden net voor donker een kamer, maar het eten was wel 2 km verderop, dat was meteen onze primeur in het donker op de motorbike.
Volgende ochtend hebben we met een noedelsoepje langs de weg ontbeten en vrij snel daarna voerde de weg ons naar de bergen, iets meer bochtjes in de weg dus :) Op een gegeven moment moesten we heel lang stijgen, daarna kwamen we op een soort bergkam, waar we telkens langs dorpjes en meertjes kwamen, waarin kale bomen stonden. Deze waren de overstroming uit 2010 nog niet te boven gekomen. De weg werd ondertussen steeds moeilijker, vaak was het asfalt vol gaten en hobbelig, of er lag geen asfalt maar kiezels, glij maar lekker over de steentjes! Hier raakte we onze Duitse metgezellin kwijt, omdat zij niet wilde stoppen voor foto's en eten (DE belangrijkste zaken tijdens een motorbike tocht natuurlijk) en dus veel sneller was. Na een stuk over een zandweg, waar ook nog aan de weg gewerkt werd en waar het afdalen voor gevorderden was, kwamen we in Lak Sao. Een wat groter stadje, waar we eventjes konden bijkomen, voordat we verder konden en dit keer over een goed geasfalteerde weg. Het schemerde al toen we een slaapplek vonden, met een bijzondergoede badkamer (NOT!). Geen wc, maar een gat in de grond en alleen een kraan (geen douche).
Op de dag erna zijn we naar Tha Bak gegaan opzoek naar de zogehete bombing boats, maar niemand wist waar ze waren, totdat er iemand Lak Sao riep, nou laat dan maar zitten. Dat was iets te ver terug. Vervolgens op weg naar de waterval. Hier kon je een stukje het bos inrijden en wat op het eerste gezicht een onschuldig zandpad leek, werd al snel een hobbelige weg met wegglijende stenen. Best spannend, maar niet zo spannend als sommige hellinkjes tijdens onze wandeling door de jungle. Het pad was niet echt meer een pad op sommige plekken, maar we ploeterden toch maar door het oerwoud en overwonnen onze angsten op richeltjes in onze poging de waterval te bereiken. Helaas was het pad op 300m afstand echt niet meer begaanbaar en zijn we toch maar omgekeerd. Gelukkig was de wandeling echt heel mooi! Veel steenhoppen langs in elkaar gestrengelde bomen, lianen en tropische bloemen onder het prachtige gezang van de krekels... Dit was lichtelijk oorverdovend. Ook maakte een beest een geluid dat klonk als een soort alarmbel, een hele gekke gewaarwording.
Na de wandeling zijn we doorgereden naar de Kong Lo Cave, het uiteindelijke doel van deze loop. Het is een grot waar 7 km lang een rivier door loopt. Gewapend met een zwemvest en een koplamp stapten we in een bootje. Onze bootman bracht ons veilig door de grot, bijzonder knap want het enige licht dat er was, kwam van onze koplampen. Af en toe moesten we uitstappen om stalagmieten en stalagtieten te bekijken of omdat de boot vastliep op wat kiezels. Een indrukwekkende tocht, zeker wanneer de bootman vol gas gaf terwijl je soms dacht dat je niet verder kon.
's Avonds zagen we onze Dutch friends weer (het lot heeft blijkbaar besloten dat wij elkaar in elke stad weer zien :p) en aten we wat met hen en 2 Noren, een Canadees en een Deense en gingen daarna kaarten. Leuk om weer wat andere backpackers te spreken en verhalen en tips uit te wisselen!
Vandaag hebben we een lange weg afgelegd. We begonnen met kronkelende bergweggetjes met hier en daar een omgevallen truck in de berm, dat gaf ons ontzettend veel vertrouwen. Het tegemoetkomend verkeer reed ook niet al te zacht, het was een spannende tocht. Hierna hadden we een lange (115 km) weg die ons rechtstreeks naar Thakhek terugleidde, waar we flink konden gassen: soms zelfs 80 km per uur! (Dat is best hard als je nog nooit eerder op een grote weg motorbike hebt gereden en de motor gekke geluiden maakt vanaf ongeveer 65 km/uur.) We hebben geluncht met een pho en bestelden per ongeluk in het Vietnamees, waardoor de verkopende familie eerst verbouwereerd en toen blij verrast was!
Vanavond nemen we de bus naar Vientiane, alwaar we overstappen op de bus naar Luang Prabang. Een 18 uur lange reis (zonder vertragingen meegerekend), het belooft een mooie nacht te worden!
Zojuist zijn we na een rit van 500 km per motorbike teruggekomen in Thakek, het plaatsje waar we onze motorbikes gehuurd hadden.
Het was een erg mooie tocht door vlaktes en gebergtes, met begaanbare en minder begaanbare wegen. Wij hebben pad en wind doorstaan en zelfs een boottocht door een pikdonkere grot (kong lo cave) overleefd.
Nadat we met een behoorlijke vertraging (5 uur) midden in de nacht in Thakhek aankwamen, gingen we met 4 andere backpackers opzoek naar een slaapplaats. Alles zat vol, gelukkig kwam daar onze redder in nood, een toevallige voorbijganger die ons wel wilde helpen zoeken. We namen een tuktuk langs de verschillende guesthouses, maar alles zat vol. We wilden al bijna naast de mekong gaan slapen in een prieeltje, maar toen bood onze redder aan dat we bij hem thuis konden slapen in een school. Wat bleek, zijn ouders waren eigenaar van een priveschool, wij mochten in de kamer van zijn zus slapen, welke zich achter een klaslokaal bevond.
De volgende ochtend toen wij om 9 uur opstonden, zaten de kindjes al netjes in de les, we hebben even gekeken bij de muziekles (de juf sloeg op een djembe en de kindjes moesten in de maat klappen en een lied zingen) alvorens we opzoek gingen naar een motorbike.
Samen met een Duits meisje dat we kenden van de busreis en het nachtelijke avontuur, huurden we een semi-automatic motorbike. Zij had gelukkig al iets ervaring en kon ons dummies, want dat waren wij nog wel na die ene straat in Can Tho, een paar essentiele dingen vertellen. Na een paar blokjes om in de stad voelden wij ons zeker genoeg om aan de loop van 500 km over onbekende wegen te beginnen. 's Middags zijn we meteen gestart met rijden. Onderweg kwamen we langs op dat moment voor ons nog nauwelijks begaanbare zandwegen en kiezelwegen, die ons naar grotten voerden waarvoor we minstens 3 keer moesten betalen. Uiteindelijk waren deze grotjes niet eens zo indrukwekkend, maar het was leuk om af en toe even een uitstapje buiten de loop te maken. We vonden net voor donker een kamer, maar het eten was wel 2 km verderop, dat was meteen onze primeur in het donker op de motorbike.
Volgende ochtend hebben we met een noedelsoepje langs de weg ontbeten en vrij snel daarna voerde de weg ons naar de bergen, iets meer bochtjes in de weg dus :) Op een gegeven moment moesten we heel lang stijgen, daarna kwamen we op een soort bergkam, waar we telkens langs dorpjes en meertjes kwamen, waarin kale bomen stonden. Deze waren de overstroming uit 2010 nog niet te boven gekomen. De weg werd ondertussen steeds moeilijker, vaak was het asfalt vol gaten en hobbelig, of er lag geen asfalt maar kiezels, glij maar lekker over de steentjes! Hier raakte we onze Duitse metgezellin kwijt, omdat zij niet wilde stoppen voor foto's en eten (DE belangrijkste zaken tijdens een motorbike tocht natuurlijk) en dus veel sneller was. Na een stuk over een zandweg, waar ook nog aan de weg gewerkt werd en waar het afdalen voor gevorderden was, kwamen we in Lak Sao. Een wat groter stadje, waar we eventjes konden bijkomen, voordat we verder konden en dit keer over een goed geasfalteerde weg. Het schemerde al toen we een slaapplek vonden, met een bijzondergoede badkamer (NOT!). Geen wc, maar een gat in de grond en alleen een kraan (geen douche).
Op de dag erna zijn we naar Tha Bak gegaan opzoek naar de zogehete bombing boats, maar niemand wist waar ze waren, totdat er iemand Lak Sao riep, nou laat dan maar zitten. Dat was iets te ver terug. Vervolgens op weg naar de waterval. Hier kon je een stukje het bos inrijden en wat op het eerste gezicht een onschuldig zandpad leek, werd al snel een hobbelige weg met wegglijende stenen. Best spannend, maar niet zo spannend als sommige hellinkjes tijdens onze wandeling door de jungle. Het pad was niet echt meer een pad op sommige plekken, maar we ploeterden toch maar door het oerwoud en overwonnen onze angsten op richeltjes in onze poging de waterval te bereiken. Helaas was het pad op 300m afstand echt niet meer begaanbaar en zijn we toch maar omgekeerd. Gelukkig was de wandeling echt heel mooi! Veel steenhoppen langs in elkaar gestrengelde bomen, lianen en tropische bloemen onder het prachtige gezang van de krekels... Dit was lichtelijk oorverdovend. Ook maakte een beest een geluid dat klonk als een soort alarmbel, een hele gekke gewaarwording.
Na de wandeling zijn we doorgereden naar de Kong Lo Cave, het uiteindelijke doel van deze loop. Het is een grot waar 7 km lang een rivier door loopt. Gewapend met een zwemvest en een koplamp stapten we in een bootje. Onze bootman bracht ons veilig door de grot, bijzonder knap want het enige licht dat er was, kwam van onze koplampen. Af en toe moesten we uitstappen om stalagmieten en stalagtieten te bekijken of omdat de boot vastliep op wat kiezels. Een indrukwekkende tocht, zeker wanneer de bootman vol gas gaf terwijl je soms dacht dat je niet verder kon.
's Avonds zagen we onze Dutch friends weer (het lot heeft blijkbaar besloten dat wij elkaar in elke stad weer zien :p) en aten we wat met hen en 2 Noren, een Canadees en een Deense en gingen daarna kaarten. Leuk om weer wat andere backpackers te spreken en verhalen en tips uit te wisselen!
Vandaag hebben we een lange weg afgelegd. We begonnen met kronkelende bergweggetjes met hier en daar een omgevallen truck in de berm, dat gaf ons ontzettend veel vertrouwen. Het tegemoetkomend verkeer reed ook niet al te zacht, het was een spannende tocht. Hierna hadden we een lange (115 km) weg die ons rechtstreeks naar Thakhek terugleidde, waar we flink konden gassen: soms zelfs 80 km per uur! (Dat is best hard als je nog nooit eerder op een grote weg motorbike hebt gereden en de motor gekke geluiden maakt vanaf ongeveer 65 km/uur.) We hebben geluncht met een pho en bestelden per ongeluk in het Vietnamees, waardoor de verkopende familie eerst verbouwereerd en toen blij verrast was!
Vanavond nemen we de bus naar Vientiane, alwaar we overstappen op de bus naar Luang Prabang. Een 18 uur lange reis (zonder vertragingen meegerekend), het belooft een mooie nacht te worden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
