Tam biet Can Tho, we will miss you!

Weekend in paradise:
Vorig weekend zijn we met Irene (volunteer friend) en Chau (local friend) naar Vinh Long en Tra Vinh geweest. Zaterdagavond kwamen we aan in de homestay, alwaar we meteen een cooking class kregen: we mochten zelf proberen ban xeo te maken (een soort gele pannenkoek, die blijkbaar van rijst gemaakt wordt), dit was nog iets lastiger dan het leek, met name de ronde vorm... De volgende dag maakten we een boottocht rondom Vinh Long en het eiland An Binh (waar de homestay staat), erg leuke ervaring om met een non la (vietnamese hoed) in een klein roeibootje te zitten. Toen we terug kwamen zijn we gaan fietsen over het eiland (zonder tourguide/local friend, die moest even slapen..), leuke weggetjes, mooie bomen en planten, veel vrijstaande huizen met grote tuinen waar vaak kokosnoot lag te drogen. Aan het eind van de middag namen we de bus naar Tra Vinh, dit was nog een heel avontuur. Van het busstation ging er namelijk geen, er kwamen meteen 5 mannetjes achter Chau aanrennen om hem te vertellen dat ze ons per motorbike naar de goede plek konden brengen, zo gezegd zo gedaan... 'You, helmet', zei een van de motorbikemezen tegen Irene, we hadden immers haast, geen tijd voor vriendelijke woorden :p We werden ergens langs een grote weg gedropt, waar we vervolgens rustig gingen zitten en iets te drinken kregen. half uur later kwam er een local busje dat er vol uitzag. Maar geen probleem 4 mensen passen er nog wel bij. In een bus met 4 banken zaten uiteindelijk 21 mensen... khong cochi, past makkelijk! Hoewel, we zaten opgevouwen en de busman hing half uit het raam, maar dit is natuurlijk de gewoonste zaak van de wereld.
Na een leuke avond in Tra Vinh in de beergarten met bijzondere gesprekken over vriendschappen en relaties in Vietnam/Nederland en een goede nacht in het hotel begonnen we de volgende ochtend met een lekker noedelsoepje. Daarna fietstocht langs pagoda's en een meer. Hier hebben we een boel geleerd over boeddhisme, Chau kon ons er veel over vertellen en legde het verhaal over boeddha uit aan de hand van muurschilderingen. Hijdrukte ons op het hart om peaceful te zijn in our minds en het is vooral belangrijk om goed te leven. Na de fietstocht hebben we heel lekker gegeten en sinh to's gedronken en lol gemaakt alvorens busavontuur deel 2 begon. Met de motorbike naar een stopplek voor de bus richting Saigon, weer uitstappen langs de weg, met de motorbike naar een andere weg, daar op de bus langs can tho, daar weer langs de weg uitstappen en uiteindelijk met de taxi thuisgebracht worden.
Het was een heel bijzonder en leuk weekend, alsof we met 4 beste vrienden op vakantie waren!
Chau was onze held: zonder hem geen busreis naar Tra Vinh, geen mooie pagoda's, geen extra informatie en al helemaal geen busreis terug naar Can Tho.. Erg leuk om te reizen zoals een local het zou doen.

Terug in Can Tho: nog 3 dagen te gaan, alle projecten nog een keer langs.
Nhip Cau: een heel afscheidsfeest hadden we, waarbij we gepraat hebben over reizen, spelletjes (memory en kwartet van Dick Bruna)gespeeld hebben, een paar laatste foto's genomen en we hebben gezongen voor ze in het Engels en in het Vietnamees (dit staat trouwens op youtube: https://www.youtube.com/watch?v=cICZBeVoUe0&feature=youtube_gdata_player), waarna Hai voor ons traditionele vietnamese muziek zong, wat typerend is voor Zuid-Vietnam.

Pagoda: het zijn nog steeds minder kinderen en ze zijn ook rustiger, dit maakt het spelen een stuk leuker! Ze wilden kegelen, met de bal spelen, springtouwen (of springtouwknopen of touwtrekken) en natuurlijk knuffelen! Wel waren de kinderen weer viezer, hoewel de oudere kids besloten dat het jongste kind 2x gewassen moest worden, fijn waterballet dus :p

Kindergarten: we hebben gezongen, het alfabet gedaan, geteld, en simpele opdrachten uitgevoerd (stand up, sit down, ly down, jump, turn around, etc), gekleurden hoedjes gevouwen. Daarna dachten we met de leidsters samen te lunchen, omdat het de laatste keer was, maar in plaats daarvan kregen we een lunch met ons tweeen, wel bijzonder lekker!

City orphanage: we waren deze laatste keer maar met z'n 2en, maar dit was toch erg leuk! De kindjes gedroegen zich, bij de kleuters hebben we weer gedanst en gespeeld; de vrouwen aten redelijk, de mannen gooiden met ballen en het blinde jongetje moest heel hard lachen om de vietnamese grap:cai gi? bahn mi! (what? bread!). De peuters hebben druk gespeeld en moesten af en toe leren dat ze moeten delen.

Charity hospital: we hebben de werkweek afgesloten met het hospital, heel erg leuk! Er waren ontzettend veel vrouwen om te snijden, daarom mochten wij na een tijdje helpen met het wassen van de groenten. Tijdens het wassen konden we inmiddels ook een aantal vietnamese woorden wisselen met de vrouwen over hoelang we in can tho waren, waar we heen gaan reizen, onze naam, leeftijd en hoe het gaat; we zijn bijzonder trots op onszelf, want ze begrepen het nog ook!
Buiten de keuken, tijdens het wachten op het eten, waren we aan het praten met Phuoc en nog een aantal andere mannetjes die daar rondhingen. Op een gegeven moment gingen we geldbriefjes vouwen, waarop een van de mannen een ring vouwde voor Lydia, toen waren ze getrouwd :) haha, met Ineke wilde hij graag oorbellen delen.
Tijdens het eten ontmoetten we een nieuwe man, die ons onmiddellijk op koffie wilde trakteren, al sprak hij alleen maar Vietnamees tegen ons en hadden wij al onze hele Vietnamese woordenschat erdoorheen gejaagd. Helaas was hij na het rijstscheppen verdwenen..

Afscheid van het huis en de local friends:
Om ook ons sociale leven in can tho af te sluiten, zijn we met het huis gaan eten op woensdagavond, erg lekker! En een gezellige afsluiting bij een van onze favoriete plekken: happy4 :)
Met 3 van onze local friends en Irene zijn we nog een avond naar de beergarten en de disco geweest, de vietnamese dansstijl blijft toch vrij uhh bijzonder. In de beergarten heeft Chau nog voor ons gezongen, je moet dan 4 snoepjes kopen, waarna je in de microfoon kunt zingen. Een soort karaoke op het terras dus! (Als het lukt, volgt er een filmpje)
En op de laatste avond zijn we met zowel het huis als de local friends lekker gaan eten en wat drinken daarna. En jawel, op het terras hebben maarliefst 3 vrienden voor ons gezongen! Erg leuk! En het klonk nog goed ook :)

Tam biet Can Tho!